Niewielu jednak pacjentów ma tyle cierpliwości by je czytać (również ze względu na mały druk), a jeśli nawet przeczytają, nie zawsze są w stanie zrozumieć. Lekarze też nie bardzo się kwapią by uprzedzać pacjenta o ewentualnych skutkach ubocznych przepisanego przez siebie leku.
Poza ogólnie negatywnym wpływie leków na wątrobę, która musi je w jakiś sposób zneutralizować, niektóre z preparatów mogą obniżać płodność. Przy czym zwykle inaczej to wygląda w przypadku płodności kobiety, a inaczej mężczyzny.
Mężczyźni (a właściwie ich plemniki) są znacznie bardziej wrażliwi na niektóre leki, niż kobiety. U panów obniżenie płodności może wyrażać się dwojako: upośledzeniem spermatogenezy, od której zależy liczba i ruchliwość plemników w spermie, albo zaburzeniami wzwodu utrudniającymi zapłodnienie.
Negatywny wpływ na wzwód mają leki na nadciśnienie oraz leki antyandrogenne. Można wśród nich wymienić sulfonamidy, niektóre leki moczopędne, np. spironolakton oraz leki z grupy H2-blokerów, które hamują wydzielanie kwasu solnego przy wrzodach żołądka, np. cymetydyna. Również
Amlozek na nadciśnienie, niektóre antybiotyki z grupy tetracyklin czy erytromycyna upośledzają płodność mężczyzny. Na szczęście ich działanie nie jest nieodwracalne, bo mniej więcej 70 dni po zaprzestaniu zażywania danego leku, jakość plemników się poprawia. Jeśli jednak mężczyzna nie może zaprzestać terapii, to lekarz powinien przepisać jakieś inne leki nie posiadające takich ubocznych działań.
W przypadku kobiet płodność upośledzają przede wszystkim leki blokujące układ hormonalny. Są wśród nich niektóre leki o aktywności antyestrogenowej, stosowane w kuracji raka piersi. Oczywiste też jest, że takie działanie mają tabletki antykoncepcyjne oraz analogi GnRH stosowane w leczeniu endometriozy. Również przyjmowany przewlekle progesteron może wpływać negatywnie na płodność kobiety.
